VERNIEUWDE RIJKSWEG 17 LANAKEN - EISDEN
(Artikel 1970)
De vernieuwing van de Rijksweg 17 startte in maart 1969. De asfaltering begon in Lanaken - Tournebride richting Eisden.
De planning raakte haast hopeloos achterop doordat er een reeks onteigeningen de normale gang van zaken in de weg stond. Vele eigenaars wensten het laatste druppeltje uit de kan en weigerden halsstarrig hun akkoord te plaatsen onder aanlokkelijke vergoedingskontrakten. Het algemeen belang had hier echter geen baad bij. Integendeel zelfs, de bewoners palend aan de weg en de weggebruikers klaagden steen en been, de eigenaars raakten vast in modder, grind en zand, terwijl het intense verkeer in het honderd liep. <Dodenweg> - <modderbaan> e.a. betitelingen vielen uit de bus doch verstomden door de omvang van de werken. De enen toonden begrip, anderen eisten omleidingen, enz. Omleidingen door de dichtbevolkte wijken van de Maaslandse dorpen ? Waren dan niet meer slachtoffers gevallen. Werken van zulke grootte vereisten moeilijkheden. Doch na winter 1970 kwam schot erin.
Nadat de firma "Betonac" begon met het wegnemen van de oude wegbedekking moesten de weggebruikers nu rijden tussen Lanaken en Neerharen over de grindbedding.
Het plaatsen van de nieuwe wegbedekking in topeka (asfalttarmak) a rato van 200 meter per dag of één kilometer per week strookgewijs. Voor de winter 1970 (november) zal het nieuwe wegdek klaar zijn. De nieuwe baan zal liefst 14 meter breed worden verdeeld over vier rijstroken. Aan weerszijden zal een randstrook van 1 meter breedte als rijwielpad dienst doen.
Daarlangs komt een kantstrook van 2,50 meter terwijl naast de weg nog verhoogde bermen aangelegd worden die tussen de 3 en 5 meter breedte zullen vertonen. Alles bij mekaar dus een totale breedte van 30 meter.
Iedereen die voor het eerst na enkele maanden door de Maaslandse kantonhoofdplaats Mechelen-aan-de-Maas rijdt zal zich zeker de bedenking maken: wat is hier gebeurd ? Ja het lijkt wel of er bommen vielen ! De waarheid ligt echter heel anders want het waren ondanks alle moeilijkheden vreedzame inpalmingen met een groots doel voor ogen. Om te voorkomen dat het verkeer op minder dan één meter langs de huizen zou suizen werden er namelijk een reeks woningen tussen het kruispunt en het H. Hartinstituut onteigend en verwijderd. Veel belangrijker nog is het feit dat Mechelen-aan-de-Maas bij deze afbraak op de toekomst oogde. Dan immers wordt de gemeente meer nog dan voorheen en zeker in het licht van de fusie een ware blikvanger aan het knooppunt van Rijksweg 17 en E 39. In het kader van de dringend nodige handelsrekonversie werden door de overheid plannen gesmeed voor de bouw van een ultra
modern winkelcentrum volgens de behoefte van deze tijd en de toekomst. Dit middenstandswinkelcentrum zou zowel van de linker- als rechterzijde van de steenweg uitgebouwd worden. De eenheid van dit centrum kon bemoeilijkt worden door de drukbevaren steenweg. Doch ook hieraan werd een mouw gepast.
De verantwoordelijken, waarvoor schepen Verschelde samen met senator Mesotten de eer krijgt, bewerkten de rijkstoelaging van een ondergrondse verbinding tussen de twee delen. Mechelen-aan-de-Maas krijgt zijn tunnel voor voetgangers onder de steenweg als verbinding van de Dorpswijk en de Wijk Boseind. Ter hoogte van het postkantoor vingen maandag 8 juni 1970 de grondwerken van de tunnel aan. Deze verbinding wordt in twee delen uitgevoerd - eerst de kant van de Dorpsstraat - daarna de zijde van de Smeetslaan. De tunnel zal klaar zijn medio 1971. Om de verfraaiïng nog op te voeren bekwam men van overheidswege de aanleg van een middenberm tussen de vroegere tramwissel (Heerstraat) en het H. Hartinstituut. Deze middenberm heeft een breedte van 1,50 meter zodat te Mechelen-aan-de-Maas de nieuwe baan een breedte zal hebben van 31,50 meter.
Het Maasland is nu één grote bouwwerf. Met enig geduld doch eenparig streven zal de toekomst zeker rooskleurig worden dan men enige tijd geleden kon vermoeden.
(dit artikel is overgenomen met de schrijfwijze toendertijd)
XX
Geen opmerkingen:
Een reactie posten