DE TIJD VAN TOEN: KERSEN PLUKKEN

X

LANAKEN (TOEN LANAEKEN) - TOURNEBRIDE VERBINDINGSKANAAL (TUSSEN ALBERTKANAAL EN ZUID-WILLEMSVAART)

Links in de verte is de tramstelplaats te zien (Heden stelplaats voor de bussen).

Het kanaal werd gegraven van 1930 tot 1934. Het moest het nieuwe Albertkanaal, ter hoogte van Briegden, verbinden met de Zuid-Willemsvaart bij Neerharen. Vandaar wordt ook de benaming Verbindingskanaal gebruikt.

Het kanaal sloot de antitankgracht, die het Albertkanaal en de Zuid-Willemsvaart ook vormden, aaneen. Het Kanaal Briegden-Neerharen werd daarom uitgebouwd tot een verdedigingsgordel: de "Briegden-Neerharenlinie". Er verrezen meerdere bunkers, waarvan er nog acht bestaan. Twee bunkers liggen in de sluiswanden en moesten de sluisdeuren beschermen; als de vijand deze wist op te blazen, dan stroomde het Albertkanaal immers leeg.

X 

DE TIJD VAN TOEN: BOERIN MAAKT HET MELKGEREI SCHOON 1938

Het schoonmaken van het melkgerei was een heel werk, vooral in de winter. Alle melkspullen, de bussen, emmers, ontromer en zeef moesten goed schoongeschuurd worden, want anders werd de melk zuur. Op de foto neemt de boerin de zeef onder handen.

X

DE TIJD VAN TOEN: HET 'HAREN' VAN DE ZICHT MET DE STREKEL, OFTEWEL HET SCHERP MAKEN VAN HET SNIJVLAK

De zeis kan bot worden doordat het tijdens het werk op stenen kan stoten. De braam die dan ontstaat wordt met een haarhamer op een haarspit (een soort aambeeld) eruit geslagen. Daarna kan met een strekel (een soort vijl, slijpsteen of wetsteen) het snijdende deel weer scherp worden gemaakt.

X

DE TIJD VAN TOEN: OOGSTMACHINE DOOR PAARD GETROKKEN ROND 1900

X

LANAKEN (TOEN LANAEKEN) KERK

X

LANAKEN (TOEN LANAEKEN) - KONING ALBERTLAAN (TOEN TONGERSCHE STEENWEG)

X

LANAKEN (TOEN LANAEKEN) - POSTKANTOOR

X

SMEERMAAS - MAASEIKERSTEENWEG

X

MAASMECHELEN

X

DE TIJD VAN TOEN: DE BOERENMEID (FOTO DATEERT VAN ROND 1900)

Het werk als boerenmeid begon al heel vroeg 's ochtends. Dan ging ze met een juk met emmers naar de wei om de koeien te melken. Als ze terugkwam op de boerderij begon het karnen, kalveren voeren, wieden en duizend-en-één andere klusjes op het erf. Ze had maar één keer in de veertien dagen vrij om naar huis te gaan, voor de rest was het werken geblazen, van de vroege ochtend tot de late avond

X

MIJNEN, LIMBURGSE KOOLPUTTERS SPREKEN: DAN MOCHT UW DUIM ER BIJNA HALF AF ZIJN, GE MOEST MET AL DIE PIJN EN MISERIE VOORTWERKEN. (ARTIKEL 1981)

X

DE TIJD VAN TOEN: BOERIN MET VARKENS 1931

Deze boerin voedt haar biggen bij met ondermelk, een restant van de boterproductie.

X

DE TIJD VAN TOEN: DUITSE SOLDATEN SPELEN MET EEN VARKEN 1916

Duitse soldaten zijn aan het spelen met een varken. Eén van hen houdt het varken een aardappel of biet voor de neus. Varkens waren tijdens de oorlog heel gegeerd door het Duitse leger. Landbouwers verborgen daarom soms een varken op de boerderij.

X

DE TIJD VAN TOEN: BERNER SENNENHOND MET MELKKAR

X

DE TIJD VAN TOEN: BOER EN BOERIN OOGSTEN MET TWEE TREKOSSEN 1965

Ingekleurde versie

XX

PEER - OUDE KEMPISCHE HOEVE

DE TIJD VAN TOEN: DRIESPAN PAARDEN VOOR EEN PLOEG OP HET VELD

Hoe zwaarder het paard, hoe groter het trekvermogen. Een lichter paard had minder trekkracht, maar kon het werk wel een pak sneller uitvoeren. Het inspannen van meerdere paarden verhoogde natuurlijk de beschikbare trekkracht, maar de som van de trekkrachten samen is kleiner dan die van de afzonderlijke dieren. Een tweespan verloor bijna 10% van zijn mogelijkheden, bij een zesspan liep dit op tot bijna 40%, zowel bij lichtere als bij zwaardere paarden.

X

PEER - BOER MET GROTE FREES EN ZES PAARDEN

Ingekleurde versie

Dat de ondergrond zwaar was, kunt u merken aan het gespan. Zes paarden die een grote frees door de heidegrond moesten voorttrekken.

Op deze kaart staat domein"SIBERIË":

Eens eigendom van de Familie Wilsens van Peer, werd het later gekocht door de heer Denisty. De naam "SIBERIË" komt waarschijnlijk uit de tijd van Napoleon die deze naam vertaalde uit het Russisch woord SIBIR d.w.z. moerassig laagland, naaldwoud of steppegebied. De heer Destiny had een groots plan. Hij zou hier, op deze uitgestrekte heide- en moerasgronden, een modelboerderij met serres bouwen en voor de werklieden met hun familie zou hij woningen, een school, een kapel en later ook nog een winkel oprichten. Zo kon hij te alle tijden een beroep doen op het "werkvolk" indien hij het noodzakelijk achtte. Er werden wegen aangelegd en later bouwde hij een start- en landingsbaan voor het vliegtuig dat hij zelf bestuurde en waarmee hij de eerste druivenoogst naar Engeland overvloog. Veel inwoners van de omliggende gemeenten en gehuchten werkten in dienst van de heer Denisty, hetzij als boer hetzij als knecht. De tweede wereldoorlog maakte echter ook aan dit bloeiend bedrijf een einde en de laatste restanten van dit majestieuze projekt werden afgebroken in de maanden mei en juni 1985, doch de naam "SIBERIË" zal altijd blijven bestaan in de volksmond.

XX

VREUGER: TEN HUIZE VAN HUBERT MAES (ARTIKEL GESCHREVEN PIERRE SCHUERMANS, 2000) MAASMECHELEN

X

DE TIJD VAN TOEN: DE SCHOVEN OF GARVEN WORDEN OP DE KAR GELADEN

Een schoof van een graangewas dat is afgesneden wordt een garf, garve of korenschoof genoemd. Toen het graan met de hand werd geoogst werden de graanhalmen samengebonden. Hiervoor werd een zicht en een pikhaak gebruikt. Daarna werd dit graan samengebonden door bindsters met een handje halmen tot een schoof. Deze schoven werden dan te drogen gezet, door meerdere schoven tegen elkaar te plaatsen tot een hok. Later kwam de zwadmaaier, waarna het gemaaide graan nog met de hand tot schoven gebonden moest worden. Met de komst van de zelfbinder was ook dit verleden tijd.

X

DE TIJD VAN TOEN SNIJMAÏS OOGSTEN

X

HERDERIN MET HAAR NATUURKUDDE 2017

X

MAASMECHELEN (MECHELEN A/D MAAS) - DE EERSTE KAPELANIJ

De eerste kapelanij op de hoek van de Hemelrijkstraat en het getske.

X

DE TIJD VAN TOEN: PIÉTRAIN VARKEN

Op deze foto is Beer Jos op wandel onder het goedkeurend oog van de eigenaar. Het Piétrain varken zorgde in de fifties voor een bijna revolutionaire ommekeer in de varkenshouderij.

Dit authentiek Belgische varkensras kenmerkt zich door zijn uitermate sterke bespiering. Het Piétran ras is ontstaan in het Waals-Brabantse Piétrain, nabij Jodoigne (Geldenaken), ergens begin van de twintigste eeuw. Een rijke bankier, op de Chapeau-veauhoeve, zou een varken van het Engelse Berkshire ras gekruist hebben met een inheems varken. In dat nest zaten biggen met de kenmerkende zwarte vlekken. De handelaar in biggen wilde die bevlekte biggen niet kopen. Daarop besloot de buurman de biggen te kopen en verder te fokken met deze dieren. Momenteel is de kleinzoon van die buurman nog steeds actief in het fokken van het Piétrain ras, in het dorpje Piétrain. De sterke bespiering zorgt ervoor dat geen enkel ander ras ter wereld beter doet in het aanzetten van vlees, het ras kreeg dan ook de bijnaam: ‘het varken met de vier hespen’. Bovendien is het Piétrain ras heel efficiënt in het omzetten van zijn voeder in mals vlees. Ten opzichte van veel ander gebruikte varkensrassen heeft het Piétrain varken ruim 10% minder voeder nodig om één kg vlees aan te zetten.

X

DE TIJD VAN TOEN: VARKENSMARKT SINT-TRUIDEN ROND 1900

Tussen 1880 en WO I verdrievoudigt de varkensstapel. Dat is voor een groot stuk te danken aan de groeiende stedelijke markt, zoals hier te Sint-Truiden, waar we een boer met zijn biggen zien lopen.

DE TIJD VAN TOEN: VARKENSMARKT SINT-TRUIDEN (JAREN '50)

De varkens werden in openlucht verkocht. "Ze rilden van de kou en van de regen. Doordat ze doornat werden verkocht (ze werden per gewicht verkocht), verhoogde hun gewicht opmerkelijk. Het spek dat van zulke varkens afkomstig was, krimpte ineen in de pan". Ook was de ruimte nogal beperkt en zag her er na afloop van de verkoop echt uit als een varkensstal (op de foto ziet men de puinhoop zelfs voor de deuren liggen). Dan beeld je maar eens in bij regen weer, veel stro en uitwerpselen. Als bewoner geen pretje, zowel de stank als op de grond. En dat midden in een stad.

DE TIJD VAN TOEN: VARKENSMARKT SINT-TRUIDEN jaren '30

Varkens komen in manden naar de markt, zoals op deze foto, en worden volgens levend gewicht verkocht. Vanaf de late jaren '30 worden kwaliteitsklassen toegekend.

X

MAASMECHELEN - SLAGERIJ VINKEN STEENWEG (NU RIJKSWEG) 1925

Van links naar rechts: 

Jef Vanhalbeek (slagersgast), Anna Catherina Didden, Gertrude Bijnens (Trujke van Fer) en Theodoor Vinken (de veink).

Vinken Theodoor (in de volksmond 'de veink') was geboren te Echt op 27 oktober 1886 en gehuwd met Didden Anna Catherina geboren te Bree op 30 maart 1886. Het gezin Vinken-Didden zou kinderloos blijven. Eerst baatte het een slagerij uit in Zwartberg, maar later verhuisde die naar Mechelen. Bijgaande foto illustreert dat de zaak goed 'marsjeerde'; de slagerij lag langs de toenmalige Steenweg (huidige Rijksweg). Het huis werd afgebroken bij de verbreding van de Rijksweg.

XX

VREUGER: TEN HUIZE VAN MARIA VAN BEL (ARTIKEL GESCHREVEN PIERRE SCHUERMANS, RENÉ WARSON 2002) MAASMECHELEN

X