SHOWBIZZ: ROY ORBISON

Het leven van Roy Orbison, de geestelijk vader van de pathetische rockballade, werd gekenmerkt door triomf en tragedie. De man die in 1965 een hit had met Oh Pretty Woman verloor zijn vrouw bij een motorongeluk en 2 zonen tijdens een brand.

Zijn bijnaam luidde The Big O vanwege zijn vocale kunnen - The Caruso of Rock was een andere eretitel, een verwijzing naar de Italiaanse operazanger, de tenor Enrico Caruso. Zijn stem was volstrekt authentiek. Druipend van emotie, die nog eens werd versterkt als hij de hoogte in ging, zoals in het liedje Crying (1961), dat in 1980 dunnetjes werd overgedaan door Don McLean. Zoals vele groten - Van Halen, Linda Ronstadt, Jim Reeves, Al Green, Bonnie Raitt, Waylon Jennings - het werk van Orbison nazongen.

Begin jaren '60 gold Roy Orbison als de best verkopende artiest ter wereld. Met zijn karakteristieke gitzwarte haar (altijd goed in de Brylcreem) en zijn even typerende zonnebril (hij was niet blind, maar de zwarte glazen maakten deel uit van zijn imago) scoorde hij hit na hit, waarvan Only the lonely, In dreams, Oh, Pretty Woman en Lana ook in ons land de hitparades bestormden.

Eind jaren '80 kwam daar You got it bij, het juweeltje dat hij met de gelegenheidformatie van fans pur sang (ex-Beatle George Harrison, ELO's Jeff Lynne, Tom Petty en Bob Dylan) opnam. Orbison werd aldus aan de vergetelheid ontrukt, want vanaf midden jaren '60 kwam de klad in zijn carrière als gevolg van de onstuitbare British Invasion, waarvan de Beatles en de Rolling Stones de succesrijkste voorbeelden waren.

Bovendien kreeg Roy Orbison in zijn privéleven een aantal klappen te verwerken. Zijn vrouw Claudette kwam in 1966 om bij een motorongeluk - zijn 2 oudste zoons verloren in 1968 het leven tijdens een brand in de woning van Orbison in Hendersonville, Tennessee.

En zo leek het of de grote en kleine drama's over verloren liefdes en het ongeluk dat mensen zo vaak treft, waarover Roy Orbison op het podium verhaalde, hem ook buiten de bühne hadden bezocht.

De zanger overleed op slechts 52-jarige leeftijd aan een hartaanval, toegeschreven aan alle hectiek rond zijn comeback. 'Het is erg fijn om weer terug te zijn, maar ik kan het eigenlijk niet geloven...', zei hij over zijn tweede jeugd. De tragiek, zoals zo dikwijls in het leven van The Big O, is dat hij er maar zo kort van mocht genieten.