DE TIJD VAN TOEN: DE BOER

Midden in een wereld van lawaaiige techniek is hij een bezienswaardigheid geworden, de boer die met haak en zicht het graan omlegt. Als hij, gezeten op het land, met hamer en haarspit de snede van zijn maaigerief op scherpte klopt, lijkt hij een levend schilderij uit vroeger tijden. Toch leeft nog veel van het verleden voort op het platteland. Nog is het bakhuis niet overal geweken voor de gestroomlijnde keuken met draaispit, grill en elektrisch fornuis. Nog loopt het paard hier en daar voor ploeg en eg. Nog wordt op zaterdag met zorg de stoep geboend en het erf geharkt. De verademing die van zulke beelden uitgaat, heeft vooral de laatste jaren veel bewoners van de stad aangetrokken. Zij zijn door hun jachtig bestaan de waarden gaan kennen van het leven op het land, waar landschap en natuur gehaastheid tegenstrijdig maken. De sfeer van het platteland en zijn bewoners heeft een nauw verband met de geschiedenis. De aard van de grond en het al of niet voorhanden zijn van water hebben vaak voor een belangrijk deel de leefgewoonten bepaald. Het is een samenhang die ook vandaag de dag nog de ene verrassing na de andere oplevert. Verrassend zijn de vele vormen waarin óók de samenhang met de goede (of kwade) oude tijd nog valt te proeven wonen, werken en alle andere facetten van het dagelijks bestaan. De mens richtte zijn leven naar het landschap, totdat hij het landschap richtte naar zijn hand. Over voor- en tegenspoed. Over armoede en rijkdom. Kortom over al die kanten van het bestaan op het land die hun onweerstaanbare aantrekkingskracht behouden voor stedeling en buitenmens.

X