OUDE BEROEPEN: DE VODDENBOER MET HONDENKAR 1932

Met de hondenkar levert deze voddenboer zijn hoog opgestapelde lading vodden af bij een pakhuis. Het moet een karig bestaan geweest zijn en niet alleen voor deze voddenkoopman. Geld voor een paard was er meestal niet, daarom waren er meer voddenhandelaren die honden voor hun kar spanden. Dat scheelde ook nog eens de kosten voor een stal. Nu zou het niet meer mogen, maar toen.

Zuinige huisvrouwen

De voddenman, ook wel lorrenboer genoemd ging langs de deuren om voor een paar stuivers oud textiel op te kopen. De lorren werden in een jutezak met een weeghaak gewogen en de prijs werd berekend per kilo. Sommige zuinige huisvrouwen probeerden nog een extra cent voor de kleding te krijgen, maar die ruimte was er vaak niet. Thuis sorteerde de voddenman de opbrengst van die dag die meestal bestond uit kleding en beddengoed. Maar soms haalde hij ook andere goederen op, zoals oud ijzer en metaal.

 

Papier en poetsdoeken 

Niet alle vodden gingen meteen naar de groothandel. De nog bruikbare kledingstukken werden ook wel op straat uitgestald zodat ze weer konden worden gekocht door gezinnen die het niet zo breed hadden. Met een beetje geluk zat er ook voor de kinderen nog leuk spul bij om mee te spelen. De niet verkoopbare lorren werden doorverkocht voor de fabricage van papier of poetsdoeken.

In de jaren zeventig verdween de voddenhandelaar uit het straatbeeld en sindsdien wordt kleding op andere manieren gerecycled.

X