DE TIJD VAN TOEN: MOLENS (FOTO 1942)

Er was een tijd dat een dorp in België twee bakens telde: de kerktoren en de windmolen. De kerktoren had altijd de beste overlevingskansen. Werd hij vernield tijdens een of andere krijgszuchtige doortocht van vreemde bezoekers, dan werd hij vrijwel altijd heropgebouwd. Dat was helaas een zeldzaamheid wanneer een molen het in de twintigste eeuw begaf door storm, brand, verval of vernieling. Toch hebben molenvrienden in België met hun inzet een fraai gedeelte van dat oude patromonium van de ondergang kunnen redden en hestellen. Indien nodig hebben ze zelfs molens verplaatst. Ze staan er dus nog in België, in tientallen en in alle provincies. Minder zichtbaar in het landschap waren vanzelfsprekend de watermolens. Minder kwetsbaar ook, ook al draaide het waterrad niet meer. Net als de windmolens waren zij de onmisbare schakel tussen graan en brood. Maar blijven malen met wind- of waterkracht tegen de door machines aangedreven maalderijen was een verloren strijd. Elke molen die werd stilgelegd, betekende dikwijls het begin van zijn ondergang. 

X