Met zijn enorme wenkbrauwen, grijze snor en diep gerimpeld aangezicht doet Koen Heuts (1903-1988) een beetje aan Stijn Streuvels denken. Die gelijkenis beperkte zich niet alleen tot het uiterlijk. Zoals de illustere Vlaamse prozaschrijver was ook Koen verbonden met de natuur, het landschap en het boerenleven. Die verbondenheid kende haar hoogtepunt tijdens zijn verblijf van meer dan drie jaar in Belgisch Kongo. Het leven in de wildernis met haar enorme dierenpracht zou Koen heel zijn verder leven bijblijven. De liefde voor de natuur - ontzaglijk veel uren, zowel 's zomers als 's winters dwaalde hij in de Mechelse bossen - samen met zijn aandachtige waarneming van de mens, maakte van Koen een boeiend verteller, een dorpsfilosoof die met een beeldend dialect en veel zin voor humor over Mechelen en zijn Mechelaren kon vertellen.
X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten