DE TIJD VAN TOEN: JE MOET JE NIET LATEN HANGEN, JONG! (ARTIKEL 1986)

X

DE TIJD VAN TOEN: BEMESTEN 1951

Het land moest worden bemest en daarvoor gebruikte de boer de mest die de koeien 's winters in de potstal geproduceerd hadden. Op de vloer van de potstal lag een laag stro, die in de loop van de winter werd vermengd met de mest van de koeien. In het voorjaar werd de stal uitgemest en werd de mest op het land uitgereden. Om het zware en moeizame handwerk van mest verspreiden over het land wat te vergemakkelijken kon je de mestverdeler of weidesleep gebruiken. De mestverdeler reed over de grove hopen mest heen en maakte de mest fijner en verdeelde deze over het land. Twee paarden trokken de mestverdeler.

X

DE TIJD VAN TOEN: BEMESTEN 1948

De koeien hadden de hele winter veel mest geproduceerd. Deze mest, vermengd met het stro uit de stal, kon worden gebruikt om het land te bemesten. De mest werd in het voorjaar uit de stal gehaald. Deze man gebruikte een mestbak om de mest makkelijker uit de stal te krijgen. De bak werd vol geschept met mest en daarna door middel van de lier naar buiten getrokken en daar opgeslagen. De mest werd met karren naar het land vervoerd. Vanaf de kar werd de mest in grote hopen op het land verspreid. Daarna was het zaak om die 'molshopen' te verkleinen en met de greep de mest gelijkmatig over het land te verdelen. Zwaar werk, maar noodzakelijk om de grond goed te voeden. En op plekken waar de mest in een te dichte hoop bleef liggen, kreeg je dikkere pollen gras. De koeien vonden dit geen lekker gras en aten het slecht.

X

DE TIJD VAN TOEN: STRO SNIJDEN 1944

Stro bestaat uit gedroogde graanstengels en werd veel gebruikt. Het diende als vulling van matrassen, bijvoorbeeld, maar ook als vulling in de hokken van de dieren. 's Swinters was het heel handig om een laagje gesneden stro in je klompen te stoppen, zo hield je lekker warme voeten. De koeien stonden op stro in een potstal. Stro werd vermengd met koeienstront en leverde uitstekende stalmest op. Stro moest soms in kleine stukken gesneden worden, daar was deze hakselbank heel handig voor. Door de houten hendel naar beneden te drukken en tegelijkertijd met de voet de ligger onder de strobak naar beneden te trappen werd het mes door de stro getrokken. Een houten stok met een touw fungeerde als veer, waarmee het mes weer in de oorspronkelijke stand werd teruggevoerd. De hakselbank werd ook wel snijzomp genoemd en kon voor allerlei zaken ingezet worden, ook knollen kon je er goed mee snijden.

X

DE TIJD VAN TOEN: KIPPEN OP HET ERF 1930

Een typisch 'vrouwenkarweitje' was het voeren van de kippen. Elke boerderij had kippen. De eieren leverden extra inkomen op. Bij sommige boerderijen was het gebruikelijk dat de boerin het 'eiergeld' zelf mocht houden, als extra zakcentje. De eieren werden verkocht aan handelaren, die er weer mee naar de markt gingen. De boerin kreeg regelmatig bezoek van de eierkoopvrouw, zij kocht eieren van de boerin en verkocht deze dan weer door op de markt of in het dorp.

X

DE TIJD VAN TOEN: VOOR HET VERDIENST HEBBEN WE DE WINKEL NIET (ARTIKEL 1986)

X

DE TIJD VAN TOEN: HOOI OOGSTEN

EISDEN - KRUINDERSWEG 1956

X

 

MAASMECHELEN - STEENWEG (NU RIJKSWEG)

X

 

BOORSEM SCHOOL GELEGEN IN DE ST.-JORISSTRAAT (TOEN KERKSTRAAT) ROND DE JAREN '60

XXX

DE TIJD VAN TOEN: OOGSTEN IN DE JAREN '50

DE TIJD VAN TOEN THEMA IN DE GROEP VAN "LANAKEN TOT MAASMECHELEN" MAAR OOK ANDERE STREKEN IN BELGIË EN NEDERLAND

In de oude woonkernen stonden de wit gekalkte, oude huisjes, omgeven door een hofje of een groepje dennenbomen, volkomen harmonisch gebouwd en passend in het landschap van weleer. Een boerenland met uitgestrekte weiden, hoge bouwakkers en onmetelijke heidevelden, doorsneden met onverharde wegen, waarover in de wisselende seizoenen de boerenwagens en karren voortrolden, een enkele maal afgewisseld door een deftiger rijtuig getrokken door twee of meer paarden. Typisch was in de plattelandsgemeenten tijdens de eeuwwisseling, met een overheersende boerenbevolking, naast enkele ambachtslieden en neringdoenden, die werkten voor de agrarische bevolking. Veel moois en natuurschoon is opgegaan in de steeds voortschrijdende bebouwing. Zeer veel is er ook opgeofferd, dikwijls onnodig, aan de niets ontziende en alles verslindende verkeersmoloch, die niets anders achter liet, dan een wir-war van masten en palen, verkeersaanduidingen en dito tekens. Weinig fraais in het landschap. Maar laten wij niet al te pessimistisch worden. Ook wij zijn kinderen van onze tijd. Er zullen hier in de groep "VAN LANAKEN TOT MAASMECHELEN" onder het thema "DE TIJD VAN TOEN" oude prentbriefkaarten en foto's te zien zijn die u terug herinneringen brengen uit vervlogen tijden. Al kijkend en lezend wanen wij ons misschien terug in grootvaders en grootmoeders tijd en menigeen zal wellicht met enige weemoed terugdenken aan het verleden toen grootvader met een hoge hoed op naar de kerk ging en grootmoeder nog in lange rokken rondliep.

X

DE TIJD VAN TOEN: WARM BIJ DE SCHOUW 1937

De schouw was het belangrijkste deel van het huis. Hier was het aangenaam, dicht bij het vuur. De schouw is zo groot dat je er gemakkelijk in kon zitten met meerdere mensen tegelijk. De achterwand van de schouw is betegeld met diverse tegeltableaus. De vrouw bakt pannenkoeken in een koekenpan met een heel lange steel. Die werd vooral gebruikt op open houtvuren.

X

JAZZ BILZEN 1978

MAASMECHELEN - BESTEIT MECHELEN-AAN-DE-MAAS NOG ? (ARTIKEL UIT 1990)

X