Boorsem – De reden waarvoor we ons vandaag naar de vallei van de Maas begeven, mag gerust uitzonderlijk worden genoemd. We kunnen het ons niet onmiddellijk herinneren wanneer iemand uit deze contreien de titel van nationale asduif, laat staan deze in de categorie van de zware halve fond met de jongen, tot de zijne heeft kunnen maken.
We zitten hier immers op enkele honderden meters van de grens met Nederland, een uithoek voor de Limburgse duiven, tenzij ze er zich echt toe aangetrokken voelen. Het is vooral deze laatste bewering die voor het asduifje van Ghislain Bormans en Ludo Thijs van toepassing is. Want veel liefhebbers wonen er in de directe omgeving niet en van meevliegen met andere duiven is er dus geen sprake. Doch zoals we verder in deze reportage kunnen vaststellen, trekken de duiven van Ghislain en Ludo zich niet veel aan van al de rest en wisten ze zich het afgelopen seizoen week op week in de voorste gelederen van de uitslagen te dringen.
Directeur
Ghislain is eigenlijk nog maar pas op pensioen en tot voor korte tijd was hij directeur van drie lagere scholen. Om met de duiven te spelen bleef er niet zo veel tijd over, maar Ghislain was altijd een bezige bij en het duivenmelken liet hem niet los. In zijn jongere jaren speelde hij samen met vader zaliger onder Bormans en zoon, tot hij in 1996 alleen verder moest. Pas vanaf 2009 werd er thuis in de eigen tuin een hok geplaatst.
Met de duiven zelf is het pas echt goed beginnen gaan vanaf 1994. Ghislain ging langs bij zijn dorpsgenoot Mathieu Beckers met de vraag of hij enkele duifjes kon verkrijgen. Mathieu moest niet lang nadenken en gaf hem prompt al zijn kwekers mee. Er werden jongen uit getrokken en al in dat zelfde jaar werd het kampioenschap met de 2e reeks gewonnen. Nadien zijn de behaalde resultaten nooit meer ondermaats geweest en regelmatig kwam er al eens iets goed bij op de hokken. Vooral van Ludo Thijs waarmee hij ondertussen al veertig jaar bevriend is, maar ook op Giel Wuestenraad die tot dezelfde vriendenkring behoort, kon gerekend worden.
Duiven verboden
De lezers die de Limburgse duivensport een beetje volgen, kennen allemaal Ludo Thijs. Een melker tot in de kleinste vezeltjes van zijn lichaam, die zelf kan putten uit een bijna onuitputtelijke bron van ervaring. Hij heeft weliswaar al onder heel wat tandemnamen gespeeld, doch het was nooit zonder succes. In totaal wist hij een 16-tal provinciale vluchten te winnen en werd er ook op nationaal vlak sterk gepresteerd.
Jammer genoeg was het laatste decennium van zijn duivensportloopbaan doorspekt met heel wat gezondheidsproblemen en diagnoses. De ene keer mocht hij geen duiven meer houden, de andere keer weer wel, tot na het seizoen 2018 het definitieve verdict viel en alle contact met duiven verboden werd.
Naast de 1e Nat. Asduif deden ook de andere jonge duiven het bijzonder goed. Een beknopt overzicht: |
| 23-5067941, 23-5067942 en 5067925 Wonnen gezamenlijk 29 prijzen waarvan 19 per 10-tal. Ze komen uit hetzelfde koppel, een duiver van Hok Jos Vercammen x een duivin van René Legros. |
Gebundelde krachten
In 2019 moest alles wat met duiven te maken had weg bij Ludo. Misschien niet toevallig, maar als laatste werd de kweekvolière afgebroken en weer opgebouwd in de tuin van Ghislain. Hierna duurde het niet lang en namen beide boezemvrienden het besluit om samen in tandem te gaan spelen. Als wandelende duivenencyclopedie kan Ludo teren op een prima geheugen tot aan de rand gevuld met ontelbare weetjes en ‘knowhow’. Ontegensprekelijk wordt hij door heel wat liefhebbers uit de streek gezien als een echte ervaringsdeskundige. Ook Ghislain is na veertig jaren duivenmelker geen groentje meer, maar hij moet naast de gemaakte afspraken en planning alles in de praktijk ter uitvoering brengen. Alles bij elkaar genomen kunnen we vaststellen dat het gewoon klikt tussen Ludo en Ghislain, ze komen goed overeen en als beloning mogen ze nu de vruchten van hun samenwerking plukken.
Hokken en duiven
In totaal werd er dit seizoen gespeeld op vier afdelingen, twee voor de oude en jaarse, samen 24 duivers en duivinnen. Daarnaast zijn er twee hokken waarop aanvankelijk een 80-tal jongen zaten. Door de hoogspanningsleidingen, maar vooral ook door de roofvogels werd dit aantal snel gereduceerd en na het nationale vluchtprogramma resten er momenteel nog een stuk of 24. Gelukkig zitten er nog wat laatjes en kan er volgend jaar aangevangen worden met plusminus 30 seniors. De aandachtige lezer kan hieruit gemakkelijk afleiden dat de ouden en jaarlingen streng geselecteerd worden. Aan elke kant van het hok is er een ruime ren, waarbij die van de juniors op gepaste wijze voorzien is van watergootjes met de juiste openingen. De jongen worden zo van jongs af aan geconditioneerd om op dezelfde manier als in de reismanden te drinken.
De belangrijkste bloedlijnen op de hokken zijn nog een beetje gebaseerd op de oude soort van Mathieu Beckers (Boorsem) en natuurlijk de eerder ingebrachte duiven van Ludo Thijs zelf. Maar ook Giel Weustenraed (Maasmechelen), Albert Derwa (Herent), Jos en Lars Vercammen (Vremde), René Legros (Verlaine) zijn namen die in de duivenafstamming herhaaldelijk terugkomen.
Parcours
De winnares van de gouden medaille bij de jonge nationale asduiven, B23-5067954, werd geboren op het hok van hun opperbeste vriend Giel Weustenraed. Elk seizoen wisselt Ghislain immers een aantal jongen uit met Giel. Ze doen dit al jaren, vaak met succes en waarschijnlijk ook de toedracht waarom ze het telkens weer opnieuw doen. Reden genoeg dus om de titelhoudster de naam ‘Weustenraedje’ mee te geven. Het blijkt helemaal geen toevalstreffer te zijn, want het betreffende ouderkoppel van het asduifje gaf al meerdere goede vliegers. Bovendien heeft het ‘Weustenraedje’ zich in de voorlopige stand ook genesteld op de 4e plaats in het nationaal Allroundkampioenschap. Zo won ze o.m. 3/2050 Sourdun, 41/1499 Orléans en 132/1584 Trélou.
Haar topklasse etaleerde ze op Bourges met de 12e nat. van 19.369 d., doch op Bourges de week nadien speelde Bormans-Thijs een slechte uitslag en kwamen het asduifje en nog andere hokgenoten pas ’s anderendaags thuis. Er werd meteen ingegrepen, en de duiven kregen gedurende een volle week hokarrest zodat ze konden uitrusten. De week hierna kregen ze 4 dagen ‘Fungi’, een product tegen schimmels en werden ze met de hulp van Bart Bassez dagelijks weggebracht, eerst tot op 60 km en daarna 3 x op 90 km. Alles ging mee op Argenton, met in de zone de 2/1136 en nat. 112/18.837. De week daarna vloog ze 4/298 Dizy-le-Gros om hierna af te sluiten op Châteauroux met in de zone de 3/894.
Geen toeval
De eerste vluchten had ’t Weustenraedje haar oog laten vallen op Ludo. Wanneer ze hem buiten gade sloeg, durfde ze hem tot op zeer korte afstand benaderen. Maar na enkele weken draaide haar interesse en werd ze smoor op Ghislain. Hierdoor was ze wellicht goed gemotiveerd, doch het nadeel hiervan was dat ze soms niet goed binnenging, zeker op de momenten dat ze overmand werd door twijfels. Dit was ook het geval op de laatste vlucht uit Châteauroux. Ze zag toen Ludo staan, maar ook Ghislain die haar trachtte naar binnen te roepen. Ze wist niet direct wat te doen en zo verloor ze heel wat minuten, maar uiteindelijk had dit geen invloed op haar plaats in de uitslag.
Wanneer we de stamboom van ’t Weustenraedje onder de loep nemen, zal de enige twijfel indien er die al mocht zijn, snel plaatsmaken voor positieve bevestiging. Langs vaderszijde treffen we o.m. het bloed aan van de basisduiven van wijlen Albert en nu het hok Maarten Poels (Berbroek). De moeder van het asduifje komt rechtstreeks van bij Etienne Stassen (Dilsen-Stokkem), beter bekend als de oorspronkelijke eigenaar van de beroemde ‘Triple Ace’, de topatleet en super-vererver die voor een groot stuk het hok Bosmans-Leekens op de duivenkaart heeft gezet. Ook de inbreng van de jaarlijkse samenkweek die Etienne met het hok Vermeerbergen-Wilms doet, heeft in dit verhaal een belangrijke rol gespeeld.
Ten slotte
Voor Ludo en Ghislain is de begeleiding door dierenarts Vincent Schroeder ontzettend belangrijk geweest. Ludo: “We hebben week op week zijn raad en advies, eventueel met bijhorend schema opgevolgd, zonder gaat het volgens mij niet. Het is toch ook niet moeilijk om vast te stellen wat hiervan het resultaat is geweest en welk een fantastisch duivenseizoen we hebben mogen beleven. Duivensport is topsport en er mag niks aan onze atleten schelen.” Met Ludo als vennoot van de firma Schroeder-Tollisan, ligt het voor de hand dat enkel producten uit hun gamma gegeven worden. Met daarnaast de secure begeleiding en supervisie van de dierenarts zelf, kunnen we stellen dat de cirkel rond is.
Wat het voeder betreft wordt er bij Bormans-Thijs niets ingewikkeld gedaan. Alles komt van Beyers met tijdens de kweek en de zwaardere vluchten ‘Koopman All-in One’ en voor het lichtere werk ‘Galaxy-Sport Light’.
Ghislain en Ludo genieten met volle teugen, deze overwinning is een bekroning van een prachtig seizoen, waarvan ze beiden het verloop op voorhand niet hadden kunnen inschatten. Elke keer dat de duiven thuiskomen van een vlucht zit er gemakkelijk een man of zeven om samen de prijsbeesten op te wachten. Als je bovendien ook nog goed speelt, is duivensport een feest en “dat willen we zo houden” lachen Ludo en Ghislain hun tanden bloot. Dit smaakt ongetwijfeld naar meer. Maar ook als het iets minder zal zijn, prijzen ze zich beiden sowieso de gelukkigste bewoners van duivenland!
X
%20-%20RUDI%20VRANCKX%20KRIJGT%20STANDBEELD%20OMDAT%20HIJ%20IN%201993%20BOER%20ALBERT%20MONNISSEN%20UIT%20HET%20WATER%20REDDE%20TIJDENS%20EEN%20INTERVIEW%20I.V.M.%20DE%20MAASOVERSTROMING%20VAN%201993..jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten