VREUGER: HANENGEVECHTEN

Biljarters, kaartspelers, landbewerkers, gewone werklui, grootverdieners enz. Het publiek was meestal ook het volk uit een plaatselijk gelegen volkscafé, maar ook van nabijgelegen dorpen kwamen liefhebbers van deze (ontspanning?) afgezakt naar een geheime lokatie dat er achter de stallingen of diep gelegen weide plaatsvond. Het houden van deze hanengevechten is een traditie die reeds in de middeleeuwen uitgroeide tot een vorm van volkssport. Internationaal is deze sport nog steeds gedoogd in Japan, Indonesië, Thailand , midden Amerika in Costa- Rica en Cuba. In Ierland en Engeland zijn de beestjes grof wild omdat de hanengevechten in Thailand en het Verenigd Koninkrijk zoveel op elkaar lijken. In sommige landen vechten deze dieren zonder sporen. Tot in het begin van de twintigste eeuw vierden de tornooien hoogtij. Zij werden trouwens door de adel, notabelen en geestelijkheden aangemoedigd en bijgewoond. In 1929 werd in België het wettelijk verbod op de hanengevechten afgekondigd ingevolge de ontstane weddenschappen en geldspel. In de twintigste eeuw heeft de dierenbescherming de jacht geopend op deze spelen. Het bekvechten kreeg alzo meermaals een juridische staart. De organisatoren betrappen was uiterst moeilijk omdat het gevechtsport doorging op verborgen plekjes en waarnemers op de uitkijk stonden. Velen onder ons hebben de tijd nog gekend dat de gendarmen per fiets en per twee onverwachts opdoken. Deze mannen van de wet kwamen meestal kijken en controleren ingevolge een overschrijving doch ze stelden zelden een PV op want er werd hun al iets in de vuist gestopt en ze dronken te graag een paar pintjes. Ja, de tijd dat de kepi's opdaagden per fiets was niet onaardig. Toen ze latere jaren zelf per combi kwamen inspecteren reden ze eerst een paar keren op en af de straat om zich te tonen zodat iedereen de tijd kreeg om het hazenpad te kiezen of de beesten ergens op te bergen. De eigenaars van de beesten troffen soms andere maatregelen. Zij duidden namelijk een stroman aan die aan de heren van de wet moest verklaren dat de hanen allemaal zijn eigendom waren. Vervolgens maakten de gendarmen voor hem alleen een PV op dat hij nadien kon bekostigen door een geldomhaling onder de aanwezige kijkers en organisatoren. De stroman wist telkens goed op voorhand dat de geld inzameling zou slagen indien ze op heterdaad gepakt werden. Avondwedstrijden in gesloten ruimten waren soms de aangewezen bescherming om niet door gealarmeerde rijkswachters en controleurs opgejaagd te worden.

X