DE TIJD VAN TOEN: HERMAN VAN SPRINGEL

Herman Vanspringel haalde ook het podium in Luik-Bastenaken-Luik.

Vanspringel in de Ronde van Zwitserland 1969.

Zijn erelijst telt meer dan 130 overwinningen, waarvan zeven keer Bordeaux-Parijs. Toch gaat Herman Vanspringel ook de wielergeschiedenis in als de eeuwige tweede. Hij overleed op zijn 79ste na een slepende ziekte.

Met een voorsprong van zestien seconden begon Herman Vanspringel aan de slottijdrit van de Tour 1968. “Hij was zeker dat hij zou winnen”, zegt Robert Janssens, ex-chef wielrennen van Het Laatste Nieuws. Vanspringel won niet. De Nederlander Jan Janssens zou 54 seconden harder rijden en alsnog de Tour winnen met een voorsprong van 38 seconden op Vanspringel. Robert Janssens: “Daar was toen heel veel om te doen. Het verhaal ging dat Janssens de toelating had gekregen om een en ander te nemen wat Vanspringel niet mocht nemen. Vanspringel is nooit meegegaan in dat verhaal. Hij zei: ‘Ik weet hoe het komt waarom ik niet won.’” “Voor types zoals ik is het dragen van de gele trui bijzonder zwaar”, zou Vanspringel daarover later vertellen aan Tony Landuyt, ex-wielerjournalist bij De Morgen. “Het waren de zenuwen die hem parten hebben gespeeld.” Vanspringel en Janssens zouden later overigens de beste vrienden worden. Na hun carrières gingen ze nog samen vissen.

Bordeaux-Parijs

Landuyt noemt Vanspringel een gezellig man. Zijn bijnaam was De Slome. “Als je hem hoorde praten, op zijn lijzige manier, had je nooit verwacht dat daarachter zo’n geweldig renner schuilging. Hij was ook een volksfiguur, hij was bijzonder populair.” Maar zo zagen ze dat niet in Frankrijk. Janssens: “Tour-baas Jacques Goddet noemde Vanspringel in die tijd een onbenullige boerenzoon uit Vlaanderen.” Goddet was behalve Tour-baas ook koersdirecteur van Bordeaux-Parijs. Dat was een wedstrijd van bijna zeshonderd kilometer, die Vanspringel zeven keer won. Zijn overwinning van 1974 moest hij delen met de Fransman Régis Delépine. Janssens: “Vanspringel had al een grote voorsprong bijeen gereden. Hij reed in het spoor van de auto van koersdirecteur Goddet. Toen sloeg Goddet een verkeerde weg in en Vanspringel volgde. De auto en de renner maakten een hele omweg voor ze terug op het parcours geraakten. Delépine, die wel op het juiste parcours was gebleven, had ondertussen een grote voorsprong en bleef vooruit. Omdat Vanspringel veel meer kilometers had gemaakt en omdat de wegvergissing door de koersdirectie was gemaakt, werd hij toch nog de gedeelde winnaar met Delépine.” Vanspringel koerste in de generatie van Eddy Merckx, voor wie hij een grote bewondering had. Landuyt: “Hij heeft het altijd jammer gevonden dat Merkcx nooit Bordeaux-Parijs reed.” Vanspringel koerste ook met en tegen Roger De Vlaeminck en Walter Godefroot. “Hij zei: als je al onze palmaressen bij elkaar legt, vraag je je toch af waar al die schitterende buitenlandse renners nog voor reden.”