MAASEIK (HEPPENEERT) - MITTEKE CLAESSENS (JAAK VENKEN, ARTIKEL JAREN '80)

X

SMEERMAAS (TOEN SMEERMAES) - INGANG VAN HET DORP (ENTRÉE DE VILLAGE) CAFÉ DE LA MEUSE 1910

Ingekleurde versie

Deze foto heb ik ook in z/w met een rij kinderen voor, dat is ook de originele (staat onder dezelfde titel als hier). De kinderen zijn hier verwijderd omdat die veel te slecht van kwaliteit waren op de kleurenfoto.

X

MAASEIK (GEHUCHT WURFELD) - PIETER EN LIES (JAAK VENKEN, ARTIKEL JAREN '80)

X

MAASMECHELEN (MECHELEN A/D MAAS) KRUISPUNT

Achter het reclamebord is de shopping. Er rijdt geen tram meer maar het tramspoor is er wel nog.

X

DE TIJD VAN TOEN: DE MOLENAAR - DE MAN DIE VAN DE WIND LEEFT

De molenaar of mulder gold in de dorpssamenleving meestal als een ijverig, hardwerkend man. Hij zorgde ervoor dat de granen werden vermalen en als voedsel voor mens en dier konden dienen. Zijn betekenis in de gemeenschap was groot en zijn werk werd bijzonder gewaardeerd. Er is een tijd geweest dat er vele duizenden molens waren, watermolens en industriemolens, waarvan de korenmolens het meest verspreid waren. De meeste dorpen van enige omvang hadden een eigen korenmolen en de boeren en bakkers kwamen daar regelmatig met zakken graan naar toe, om ze tussen de molenstenen te laten vermalen. Sommigen hebben romantische ideeën over de molenaar, de man die van de wind kon leven. Maar de mulder was zeer afhankelijk van het weer. Zonder wind kon hij niet draaien en had hij geen verdiensten. Het was voor hem moeilijk bij windstilte zijn ziel in lijdzaamheid te bezitten, vooral als er op de boerderijen volop gedorst werd en de koeien hun voer moesten hebben. Maar als er wel gemalen kon worden en de wieken lustig ronddraaiden, werkte de molenaar als een paard. Hele dagen en soms ook nachten was hij in touw. Zijn opdrachtgevers zaten hem vaak achter de vodden, ze wilden zo snel mogelijk geholpen worden. De taak van de molenaar was extra zwaar als de wind niet uit een vaste richting kwam, maar steeds draaide. Hij moest dan voortdurend zeil minderen en zeilen voorleggen en ook regelmatig kruien, dat wil zeggen de kap met wieken naar de wind zetten. In de winter waren de zeilen vaak bevroren en dan moest de molenaar soms in de snijdende kou de wieken opklauteren om ze los te maken of zelfs los te hakken. Als ze ontdooid waren konden ze later weer worden opgespannen. Ook het billen, het scherpen van de maalstenen door het uithakken van de groeven, kostte veel inspanning. Urenlang moest er gehakt worden, waarbij stukjes steen in het rond vlogen. Vaak drongen steensplinters onder de huid van de handen, die niet verwijderd werden, maar altijd bleven zitten. Het romantische beeld van de molenaar mag zeker wat gecorrigeerd worden, als men ook nog weet, dat hij voortdurend in een stoffige omgeving werkte en dat zijn gezondheid niet ten goede kwam. Maar toch hield de echte molenaar van zijn werk. Als de wieken suisden en de maalstenen zongen, was hij in zijn element.

X

DANNY MILISSEN KIEZELBURGER 2014

X

DE TIJD VAN TOEN: HAZEN UITZETTEN (FOTO)

Onverwoestbare soort in het gedrang

Met hun enorme vruchtbaarheid en prestaties van olympisch niveau klinken hazen als onverwoestbare dieren waar we nog lang niet vanaf zijn. Helaas is niets minder waar. Sinds de jaren 50 is het aantal dieren met meer dan de helft(!) afgenomen. Samen met het konijn is de haas nu te vinden op de rode lijst met als status ‘gevoelig’. Hazen doen het goed bij divers grasland en eten verschillende soorten kruiden. Helaas zijn akkers en weilanden in oppervlakte afgenomen. De geschikte leefgebieden die er wel nog zijn, worden geëgaliseerd, zijn eentoniger geworden en worden vaak gemaaid. Dat laatste is extra tragisch voor hazen, want zij hanteren bij gevaar de tactiek: blijf stil zitten waar je zit. Hazen zijn gelukkig nog steeds vrij algemene dieren, maar ze zijn zeker niet onverwoestbaar. Door hun enorme veerkracht blijven ze lang overeind, maar ook hazen hebben grenzen. De enorme achteruitgang bij zulke dieren, zet toch wel aan het denken over hoe wij omgaan met ons landschap. Als je een haas ziet, maken ze je toch altijd een beetje blij. En die porties geluk zijn toch niet iets om voor lief te nemen, maar juist om te koesteren.

X

DE TIJD VAN TOEN: JAGEN (HET VAN DE OEVER VOORTTREKKEN VAN EEN VAARTUIG)

X

EISDEN PAUWENGRAAF

X

MAASEIK - FACTEUR PIERRE RAETS (JAAK VENKEN, ARTIKEL JAREN '80)

X

NEERHAREN ( (UIT HET BOEK NEERHARENS GETUIGEN VAN HET VERLEDEN)

X

NEERHAREN (UIT HET BOEK NEERHARENS GETUIGEN VAN HET VERLEDEN)

X

NEERHAREN (TOEN NEERHAEREN) TRAMHALTE

De tram, waarvan de lijn sedert 1898 in voege was, maakte halt aan de woning Mechels op het kruispunt Staatsbaan-Heideweg (later Dorpstraat, thans Keelhofstraat).

X

NEERHAREN - VELDWACHTER LEO COUN HOUDT TOEZICHT OP DE SPEELPLAATS VAN DE JONGENSSCHOOL WAAR DE LEERLINGEN HET ARTILLERIEGESCHUT VERPLAATSEN

X

TONGEREN - BOMBARDEMENT STATIONLAAN 1940

X

TONGEREN - LUIKSE POORT EN OUDE TOREN VAN DE WALMUREN

De toren wordt Velinx-toren genoemd naar een aloude en aanzienlijke familie in Tongeren. Merk op hoe prachtig hier de bomen nog zijn langs de Albertwal. Het moderne verkeer eiste dat ze verdwenen. Links loopt nog de tram naar Luik, ingehuldigd in 1908 en afgeschaft in 1961. Rechts bevindt zich een zijspoor en een kleine kade voor het laden van bieten. Het vierkante gebouw op de achtergrond is een oud politiehuis. Kade en politiehuis zijn afgebroken.

X

DE TIJD VAN TOEN: BOER EN BOERIN OP DE KAR MET HUN TROUWE WERKMAKKER: HET BELGISCHE TREKPAARD

X

DE TIJD VAN TOEN: ZICHT OP DE BINNENHOF VAN EEN BOERDERIJ

X

DE TIJD VAN TOEN: BOER EN BOERIN VERVOEREN HUN OOGST MET PAARD EN KAR

X