Zoeken in deze blog

donderdag 29 februari 2024

HERBRICHT - CAFE LA MAISON HENRI CAMPSTEYN 1908

Henri Campsteyn huwde Maria Lambrichts, dochter van oud-onderwijzer Lambrichts; een zijner zonen vestigde zich als dokter te Luik en stuurde patiënten, aangetast door longziekten, voor herstel naar Herbricht bij zijn zuster, waar zij ondergebracht werden in het rechts gelegen paviljoen. Het café van Henri Campsteyn is links gelegen.

X


MAASMECHELEN (MECHELEN A/D MAAS) CARNAVALSTOET DOKTER HAUBENLAAN (ROND 1994)

XX


woensdag 28 februari 2024

donderdag 22 februari 2024

VREUGER: DE POSTDUIF, VAN ALLE TIJDEN



Cher Ami is een bekende postduif uit de Eerste Wereloorlog. De duif ontving het Croix de guerre voor het afleveren van 12 belangrijke berichten in Verdun. Haar laatste heldendaad was op 3 oktober 1918. 500 man geallieerde troepen van de Amerikaanse 77e divisie waren ingesloten in een vallei, zonder eten en munitie, en ook nog eens bestookt door eigen vuur. Nadat twee postduiven door de Duitsers waren doodgeschoten, was Cher Ami de laatste kans om een bericht over te brengen. Deze duif werd eveneens aangeschoten maar wist toch de eigen linies te bereiken, waardoor 194 overlevenden konden worden gered. De duif was toen aan één oog blind, door de borst geschoten en één poot moest worden geamputeerd. De duif is uiteindelijk in 1919 aan haar verwondingen overleden. In de decennia na de Eerste Wereldoorlog genoot Cher Ami een enorme bekendheid onder andere in de Verenigde Staten.

X

GENK (TOEN GENCK) - MOLENVIJVER



GENK (TOEN GENCK)


 

ZICHT OP GENCK (GENK)

Ingekleurde versie

In de verte is de Sint-Martinuskerk te zien.

XX

GENK (TOEN GENCK) - SCHILDERIJ VAN JULES MONTIGNY MET DE BENAMING "NA DE REGEN"

Jules Montigny schilderde dit sfeervol schilderij aan de Genkse Molenvijver, links in de verte ziet men nog de torenspits van de Sint-Martinuskerk.

X

GENK (TOEN GENCK) 1904

Achter de kerk is nog een wiek van de molen te zien, naast de boom in de verte.

X

GENK (TOEN GENCK) 1908



Gezicht op de kerk vanuit de Stationsstraat. De slanke torenspits siert hier de zware vroeggotische vijftiende-eeuwse mergeltoren. Rechts hiervan de trappen naar het kerkplein waar links de officiële gemeentelijke aanplakkist hing. Juist vóór de kerk de oude banbrouwerij, waarvan de oorsprong moet teruggaan tot in de duistere Middeleeuwen. Ze werd voor het eerst vermeld in 1336 toen Thomas Scholteten deze heerlijke brouwerij pachtte. Eveneens links op de hoek van de Post- of Molenstraat staat het café-, winkel- en molenhuis "Maison Stulens" met aan de noorderzijde van het kruispunt een sierlijke gietijzeren handwijzer. Rechts van de Stationsstraat is het oude "Hotel de la Cloche" van de familie Gilkens-Remans (het witte gebouw). Op een prentkaart van latere datum (1932) staat een monumentale handbediende benzinepomp op de hoek van het hotel, en de gietijzeren hardwijzer is verdwenen. Uiterst rechts "Hotel de la Poste".

XX


woensdag 21 februari 2024

MAASMECHELEN - STEENBAKKERIJ EYBEN LANGS DE ZUID-WILLEMSVAART


X

GENK (TOEN GENCK) - KEMPISCHE SCENE

Een Kempische scène in Genk, zo geeft de titel van de postkaart ons mee. Ze toont een beeld uit een lang vervlogen tijd, zo verschillend van het Genk dat we vandaag kennen.
Links zien we een kleine boerderij in de schaduw van enkele bomen. Centraal een paard en kar, volgeladen met takkenbossen, soms ook mutsaarden genoemd. Ze werden onder andere gebruikt voor het stoken van de broodovens. Ook links van de kar zie je stapels takkenbossen liggen. Enkele mannen zijn de kar aan het vol- of afladen. Dat is niet helemaal duidelijk. En rechts, een koe die - misschien op zoek naar wat rust - het beeld uitloopt, vermoedelijk naar een plekje om te grazen of te drinken.

dinsdag 20 februari 2024

GENK (TOEN GENCK) - 'SOIR D'ORAGE À GENCK' VAN ALPHONSE ASSELBERGS (1839-1916)

'Soir d'orage à Genck' van Alphonse Asselbergs (1839-1916) ontstond waarschijnlijk in het voorjaar van 1884 - op de dag bijna 135 jaar geleden dus - tijdens een maandenlang verblijf van Asselbergs in Genk. Vermoedelijk verbleef hij in Hôtel de la Cloche, regelmatig ook in het gezelschap van andere schilders als Baron, Héger of Tscharner. Dit werk toonde hij, samen met enkele andere doeken die hij tijdens zijn verblijf in Genk maakte, datzelfde jaar op het Driejaarlijkse Salon in Brussel. Hij schilderde het centrum van Genk, gezien vanaf de Molenvijver. De neogotische Sint-Martinuskerk en de windmolen bepalen de skyline van het Kempische dorpje Genk, toen het nog met- ck geschreven werd. Het schilderij is deel van de permanente collectie van het Emile Van Dorenmuseum.


GENK (TOEN GENCK) EMILE VAN DOREN 1939


Emile, Cidonie en dochter Fanny in 1939, in de hal van villa Le Coin Perdu (vandaag het Emile Van Dorenmuseum). De foto tonen we op de plek waar hij gemaakt werd, tussen de meubels en snuisterijen die je erop herkent. Zo verwelkomt het gezin Van Doren-Raikem nog elke dag de bezoekers. 

Emile Van Doren (1865-1949)

Emile Van Doren werd in 1865 geboren. Hij groeide op als zoon van een spekslager aan de Hoogstraat, in de schaduw van de Kapellekerk in Brussel. Rond 1890 arriveerde hij voor het eerst in Genk, als jonge student aan de Académie des Beaux-Arts, gelegen op een boogscheut van zijn thuis. Zijn komst naar Genk was niet toevallig. Het Kempendorp was op dat moment uitgegroeid tot één van de meest geliefde kunstenaarsoorden van België. Meer dan honderd kunstenaars gingen hem voor, maar Van Doren was de eerste die van Genk permanent zijn thuis zou maken.

Hij bouwde er, samen met echtgenote Cidonie Raikem, Hôtel des Artistes uit tot een trefplaats voor kunstenaars en gegoede toeristen. Het hotel deed ook dienst als galerie voor het werk van Emile Van Doren. Tegelijk bleef hij nationaal en internationaal tentoonstellen en belandde zijn werk o.a. in de collectie van de koninklijke familie en enkele vooraanstaande musea en privécollecties. Genk en zijn landschap speelden in deze werken de hoofdrol.

Van Dorens werken lagen goed in de markt, voornamelijk bij de adel en de gegoede burgerij die zijn neo-impressionistische stijl erg smaakten. Ook de koninklijke familie was fan. Leopold II kocht reeds vroeg werk van hem, maar vooral koning Albert I en koningin Elisabeth waren grote bewonderaars en lieten geen tentoonstelling van Van Doren voorbijgaan. Ook koning Boudewijn verwierf een werk van Emile Van Doren, dat een prominente plaats kreeg in zijn kantoor op het buitenverblijf in Opgrimbie.

Van Doren was - samen met het kruim van de 19de-eeuwse Belgische kunstenaars, zoals Constantin Meunier, Fernand Khnopff en Joseph Coosemans - medestichter van de Société Royale des Beaux Arts in Brussel.

In 1913 bouwde Emile Van Doren de villa-met-atelier Le Coin Perdu (vandaag het Emile Van Dorenmuseum), waar hij samen met Cidonie en dochter Stéphanie (Fanny) een rustig en luxueus leven leidde en zich verder concentreerde op het schilderen. Met zijn werken verspreidde hij de naam en faam van 'zijn' idyllische Genk in heel het land en ver daarbuiten.
X


GENK (TOEN GENCK)

Ingekleurde versie


X


GENK (TOEN GENCK) - DE KERK EN DE KIOSKE


X



GENK (TOEN GENCK) - PANORAMA


X

NEERHAREN (TOEN NEERHAEREN) - DOUANENPOST EN AANLEGPLAATS

Dit is draaibrug nr. 2. Op de achtergrond de kerk van Neerharen, het huisje is het brugwachtershuisje voor een brugwachter die belast was met het bedienen van de beweegbare brug. In die periode blijkbaar ook een douanenpost zoals de postkaart vermeld.

Dit is het brugwachtershuisje in 2021

XXX

GENK (TOEN GENCK) - MARKTPLAATS


 X

REKEM (TOEN RECKHEIM) XXL-GEZIN FRANSSENS-CLASSENS 1933

X


DE TIJD VAN TOEN: HET XXL-GEZIN UIT VROEGER TIJDEN







Je kunt het je bijna niet meer voorstellen. Maar niet zo lang geleden was een gezin met meer dan tien kinderen geen bijzonderheid. Onder invloed van de katholieke kerk zijn er generaties lang grote gezinnen ontstaan.
DE PASTOOR KWAM OP BEZOEK
Vroeger trouwden mensen vaak op jongere leeftijd. Vanwege het geloof werd er meestal niet aan geboortebeperking gedaan. De pastoor verkondigde de boodschap aan jonge stellen dat het huwelijk diende om kinderen te krijgen. Toch zijn grote gezinnen niet perse verbonden de Rooms - Katholieke Kerk. Ook in andere delen van het land kwam het grote gezin vroeger vaker voor. Traditie speelde hierbij tevens een rol.
EEN VOL HUIS MET VEEL GEZELLIGHEID
Hoe moet het er bij die gezinnen thuis aan toe zijn gegaan? Het was zonder meer een hoop werk om iedereen te voorzien van een verse boterham en schone kleding. Maar vaak hielpen de oudste kinderen mee in de huishouding. Het voordeel was dat er altijd wel iemand was om mee te spelen en om bij uit te huilen na een valpartij.
Ook was het zo, dat er toen binnen diezelfde grote gezinnen veel kindersterfte was. Om deze reden, ziet men in de parochie- of burgerlijke registers meermaals dezelfde voornamen van kinderen weer binnen hetzelfde gezin. Bovendien werden de niet erkende kinderen in een apart register opgenomen, wat het dan weer moeilijk maakt om te achterhalen wie de ouders waren
XX

DE TIJD VAN TOEN: HET DORP, IK WEET NOG HOE HET WAS

X

GENK (TOEN GENCK) - TEKENING WANDELAARS

Een intrigerende tekening brengt ons terug naar Genk vermoedelijk ergens in de jaren zeventig van de negentiende eeuw, naar een wereld die a...